#14

Bo wszystko siedzi nam w głowie.
Dzień przeleżałam w łóżku, wpatrując się w jeden daleki punkt w pokoju.
Oczy wyglądające jak pełne szklanki wody..
W tle muzyka klasyczna.. dzisiaj padło na Schuberta 
Myśli o tym jak wczorajszy dzień na mnie wpłynął..
Nie chciałam jeść.. nawet nie czułam głodu
Ale rozum podpowiadał mi abym coś dziabła.. 
Nie ważne co, może być to jabłko.. kanapka.. cokolwiek
Wszystko byle by nie zaburzyć metabolizmu.
Ale ciało odmawiało.
Zrobiłam sobie sałatkę z mandarynką, ciemnym winogronem, kiwi i bananem..
Była bez żadnego jogurtu naturalnego.. same owoce (istna bomba cukrowa)..
Podchodziłam do niej z 6 razy, i za każdym razem patrząc na nią czułam wstręt.
To okropne.
W mojej głowie są same liczby.. 
Zaczęłam patrzeć na wszystko jak na same kalorie, od których uciekam, aby mnie nie zraniły swoimi szponami.
Doszło do tego, że zaczęłam doszukiwać się jakichkolwiek kalorii w wodzie(zastanawiałam się o istnieniu nanokalorii)..
Frustracja.
Ale zjadłam w końcu sałatkę.
Nie smakowała mi.. jakoś nie potrafię na dzień dzisiejszy cieszyć się z jedzenia..
A wczoraj tak nie było...
Czy to możliwe, aby w przeciągu jednego zasranego dnia, zmienił się cały mój pogląd?
Nie mogę uwierzyć, że słowa ciotki tak na mnie wpłynęły..

BILANS:
* sałatka (233kcal)
     ^ czerwone winogrono- 50kcal
     ^ kiwi- 42kcal
     ^ banan- 114kcal
     ^ mandarynka- 27kcal
* czysta woda
KONIEC.

Nie wypiłam nawet kawy.. bo kalorie.
Paliłam... bo tylko to sprawi, że schudnę..